11 Temmuz 2014 Cuma

çanaktılar






İrem Çalışıcı Pala, 1975 yılında İzmir’de doğdu. İlköğrenimini Ayvalık Sakarya İlkokulunda, orta ve lise öğrenimini İzmir Türk Koleji Anadolu Bölümünde tamamladı.
2000’de Dokuz Eylül Üniversitesi, Güzel  Sanatlar Fakültesi, Geleneksel Türk El Sanatları Bölümü Çinicilik ve Çini Onarımı Anasanat Dalı, “Türk Çini Sanatında Süsleme Etkilendiği Unsurlar ve Günümüzden Uygulamalar” tezi ile lisans, 2003’te Dokuz Eylül Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Geleneksel Türk El Sanatları Bölümü, “Ege Bölgesinde Geleneksel Çömlekçiliğin Bugünkü Durumu” tezi ile yüksek lisans, yine aynı bölümde 2010 yılında, “Osmanlı Dönemi Saray Mutfağında Kullanılan Pişmiş Toprak Sunum Kaplarının Form Özellikleri ” tezi ile Sanatta Yeterlik programlarından mezun oldu.
2002- 2012 yılları arasında Dokuz Eylül Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi, Geleneksel Türk Sanatları Bölümü Çinicilik ve Çini Onarımı Anasanat Dalı’nda ‘Araştırma Görevlisi’ olarak, 2012- 2014 yılları arasında Toros Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’nde Yardımcı Doçent olarak görev yapmıştır. 2014 ten beri Kastamonu Üniversitesi Güzel Sanatlar ve Tasarım Fakültesi Geleneksel Türk Sanatları Bölümünde Dr. Ögr. Üyesi olarak görev yapmaktadır. 2016 Aralık döneminde doçentlik başvurusunda bulunmuştur. ancak dosyasını değerlendiren asil jüri üyesi ....... lüster tekniğini çini yani geleneksel Türk seramiği kapsamında olduğunu bilmediği için asgari şartları sağlamadı diye başvurusu iptal edilmiştir.
Çalışıcı Pala, teorik çalışmalarında, Güzel Sanatlar Fakültesi Geleneksel Türk Sanatları Bölümü Çini Anasanat Dalı alanındaki eğitimi süresinde başlayan araştırmaları ile beğenileri ve bilimsel bilginin, aksi ispatlanıncaya kadar geçerli olması ilkesine dayanarak, “çini” yani geleneksel Türk seramiği alanında, tespit ettiği problemli veya eksik gördüğü konuları, konu edinmektedir. Pratik çalışmalarını yani seramiklerini ise, sanatsal ve işlevsel olarak iki gruba ayırmaktadır. İşlevsel seramikleriyle, günümüzde oluşan ihtiyaçlar için tasarladığı formlarla önerdiği çözümler yanı sıra, çömlekçi çarkında üretilen Beylikler Dönemi seramiklerinin tıpkı yapımlarını veya benzerlerini, sağlığa zararlı olmayan hammaddelerle üreterek, günümüzde de kullanılmasını sağlamaya, böylece Geleneksel Türk Seramiğini tanıtmaya çalışmaktadır. Sanatsal seramiklerini ise, teorik çalışmalarının konusunda, derdini anlatmasına olanak tanıyan, geleneksel işlevlerinden uzaklaştırılmış formlarda, sıraltı lüster, sıraltı fırça, kazıma gibi geleneksel dekorlama teknikleri, indirgen ya da nötr ortam pişirimleri ve günümüz teknolojilerini kullanarak üretmektedir.  Çalışıcı Pala’ya göre çini alanındaki en büyük problem, tanımların, gerek seramik üreticileri ile akademisyenleri ve diğer farklı disiplinler tarafından ortak anlamda kullanılamaması ve bunun sonucunda da özellikle geleneksel seramik alanında çalışanlar da oluşan kavram kargaşasıdır. Kargaşanın nedenini ayrıca, Çini alanındaki Türk araştırmalarının, ancak yüz yıllık bir geçmişe sahip olması ve günümüzde kullanılan yayınların birçoğunun, batı kaynaklı dillerden ve eski Türkçe ile doğu dillerinden çeviri olmaları ile Kütahya gibi bir seramik merkezinde bulunan geleneksel seramik bilgilerinin, bilimsel yöntemlerden uzak değerlendirilmesi olarak açıklamaktadır. Bu bakış açısı ile İrem Çalışıcı Pala, geleneksel Türk seramiği alanındaki, teorik ve pratik çalışmalarını, devam ettirmeye çalışmaktadır